5.Grzesiu przywdział na chwilę zbroję i zabawił się w rycerza. Porwał ją sprzed ołtarza i zabrał do siebie.

Spanie na kanapie można przeżyć. Chyba, że jest się dwumetrowym i rozrośniętym mężczyzną. W takiej sytuacji mebel staję się szczerze znienawidzony. Po kilku godzinnej próbie snu, Grzegorz podniósł się z designerskiego mebelka sprowadzanego specjalnie z Włoch ku uciesze narzeczonej furiatki i nieprzytomny poszedł do kuchni. Też designerskiej i urządzanej z największym kunsztem przez kilkunastu projektantów. Taki prezencik dla Olguni na urodziny. Chodził najciszej jak tylko mógł. Uważał, aby choćby filiżanka nie wydała jakiegoś dźwięku. Nie chciał jej obudzić i rozzłościć. Miał przed oczyma jej rozwścieczoną twarz, kiedy rzucała wszystkim po pokoju, pokazując tym swoje niezadowolenie. Zastanawiała go jedna rzecz, ile tym razem będzie musiał wypłacić z konta, żeby była szczęśliwa. Gdy wychodził z kawą na taras nie myślał, że kogoś tam spotka. Piąta rano nie jest idealną porą na posiedzenia. Dla większości ludzi.
- Obudziłam Cię? Próbowałam być cicho.
Nieopodal wejścia siedziała Zuzka. Owinięta w koc, czytała jedną z książek z biblioteczki.
- Sam się obudziłem. Kanapa nie jest idealnym miejscem do spania. Mogę?
Dziewczyna skinęła głową, a on usiadł obok. Mimo, że byli u niego to czuł się jakoś obco. Do teraz.
- Przepraszam za tę kanapę. Wszystko przeze mnie. Obiecuję, że jak tylko coś znajdę to od razu się wyprowadzę. Dzisiaj zadzwonię do mojego znajomego, który tu mieszka.
- Mi nie przeszkadzasz, a Olga i tak jutro wyjeżdża.
Lekki uśmiech brunetki wystarczył, aby wiedział, że wyrobiła sobie zdanie o Oldze.
- Powiedz mi, po co ci ona? Jesteś dla niej za dobry. Lepszych nie było?
- Szczerze? Wydawało mi się, że nie. A teraz to już sam nie wiem. Jest tyle chętnych dziewczyn.
- A ty siedzisz z nią. To chciałeś powiedzieć?
- Dokładnie.
- Grzesiu tu jesteś!
Na taras ja burza wpadła Olga, ubrana w seksowny peniuarek grubości wykałaczki. Dobiegła do Grześka i dosłownie pożarła go swoimi ustami.
- Przepraszam za wczoraj- zaszczebiotała i zaśmiała się perliście, ukazując rząd śnieżnobiałych zębów- Zuziu strasznie Cię przepraszam za moje zachowanie. Nie byłam wczoraj sobą! Oczywiście, że możesz zostać! Grzesiulkowi przyda się towarzystwo. Kochanie wyjeżdżam zaraz na plan do Kenii. Wracam za tydzień.
- Ile?
- Dwadzieścia tysięcy. Grzesiulku!
Zuzka, która nienawidziła jak ktoś nazywał ją Zuzią, przypominała sobie wtedy starą babcię, którą musiała całować w obwisły policzek pachnący kamforą, opuściła taras. Założyła dres, wzięła słuchawki i pobiegła do parku.

                                                                             *
- Stary spóźniasz się!
Głos Ignaczaka w słuchawce, uświadomił Kosokowi jak jest późno. Wysiadł z samochodu i biegiem udał się  na salę. Wszyscy na niego czekali.
- Witamy Śpiącą Królewnę! Jak miło, że zaszczyciłeś nas swoją obecnością!
Nie zwrócił uwagi na słowa kolegów i podbiegł do Ignaczaka.
- Żadnych siniaków i zadrapań. Stoisz na nogach i nie kulejesz? Czyżby Olga nie zauważyła nowej lokatorki?
- Niestety zauważyła. Jestem biedniejszy o kilka doniczek i perfumy, ale jako tako dało się ją udobruchać.
- Zuzka żyje?
- Zuzka? Grzesiu! Zostawiłeś tę blond małpę? Jestem z ciebie taki dumny!
Zbigniew Bartman, siedzący nieopodal  kolegów nie mógł już dłużej udawać, że nie podsłuchuje. Wieść o nowej dziewczynie Kosoka strasznie go ucieszyła.
- Zuza jest jego nową koleżanką. Musisz wiedzieć, że Grzesiu przywdział na chwilę zbroję i zabawił się w rycerza. Porwał ją sprzed ołtarza i zabrał do siebie.
- A Olga!
- Niezmiennie są razem.
- Jak ty tego dokonałeś? Stoisz? Nie zabiła cię? No przecież taka akcja nie mogła przejść obok.
- Panowie a wy co? Nie paplamy jak na bazarku, ale ćwiczymy. Bartman rozgrzewaj się!
- A może ja się poznam z twoją koleżanką, co Grzesiu?
Puścił na odchodne oczko do kolegów i poszedł się rozciągać.

                                                                           *
Czerwona kawiarnia wyglądała bardzo reprezentacyjnie. Zuza weszła do środka i zaczęła rozglądać się za najlepszym przyjacielem ze szkolnej ławki. Siedział w kącie z nosem w Newsweeku. Nic się nie zmienił.
Tak samo ciemny i cholernie przystojny jak kilka lat wcześniej.
- Cześć Roberto, jak życie?
- Zuza! Muszę ci powiedzieć, że wyglądasz kwitnąco. Powiedz mi, co ty tu robisz i co się stało?
- Musisz wyświadczyć mi przysługę i to dość dużą!

_____________________________________________________

Wiem, miało być wczoraj, ale uwierzcie, żeby pozostać w Waszych oczach jako tako kulturalną, nie dotykałam wczoraj blogspota. No nie był to szczególnie szczęśliwy dzień i dla Polaków i BVB.
Olgunię przyjełyście dokładnie tak, jak mi się zamarzyło. W ogóle jesteście zarębiste :) Chyba z Wami zostanę!
Pozdrawiam was z Hey w słuchawkach i wśród miliona ciuchów, walizek i kosmetyków. Paryżu nadchodzę!
http://www.youtube.com/watch?v=X7YAwxq_xqc
Buziaki dla Was dziewczynki i dla Waszych rodzicielek. W końcu to ich święto :*